Weet je wat ik helemaal vergeten ben te vertellen? Vast niet. Het gaat over muziek. Zoals velen met mij verbaas ik me nogal eens over de muzieksmaak van mijn kinderen. Wij hebben ze met veel muzikale zorg opgevoed, Chaka Kahn, Stevie Wonder, Prince, Marvin Gaye, Barry White, Bruce Springsteen, U2, Willy DeVille, wie? Ja vindt mijn man mooi, Terence Trend D’Arby, Tina Turner enz. enz. Om er maar eens een paar te noemen.
Dan mag je toch verwachten dat hier iets van blijft hangen. Maar wat schetst mijn verbazing. Ik hoor dagelijks, ga er maar voor zitten, Drake, DJ Kahled, Whiz Kaliffa, Kendrick Lamar, Dr. Dree, Jay-Zee, Diddy en als ik geluk heb ook nog iets van Ed Sheeran. Dat is de enige waarvan ik denk: Muziek! De enige Rap die ik echt mooi vind is ‘I’ll be missing you’, van Puff Daddy, en die is eigenlijk gewoon van de Police, maar dan anders.
Dat heet generatiekloof. Daar is niets mis mee. Toch ik kan me er niets bij voorstellen. Maar er is hoop. Courtney Hadwin. Zag ik op America’s Got Talent. 14 jaar, waanzinnige stem. Zij laat ‘oude tijden’ herleven. Als mijn kinderen dit lezen zeggen ze: ‘Mam je wordt oud’.
Ik liet mijn zoon het filmpje zien en het enige wat die zei was: ‘hm… ze kan wel zingen hoor maar die is compleet gestoord’. Kijk dat is het verschil met vroeger. Nu gooit men de autotune erop (Hebben ze trouwens van Cher gegapt, die deed dat al veel eerder). en alles klinkt hetzelfde, men monteert een filmpje met veel blote dames en dure auto’s en klaar. Vroeger zong je uit je hart. Courtney is jonge dame met een oude ziel en zingt waanzinnig.
Kijk maar:
