‘Wat is dat dan allemaal?’ ‘Wat schat?’ ‘Nou al die tassen in de gang.’ ‘Oh dat is oude kleding die gaat naar ‘Appel & Ei’. ‘Daar verkopen ze het en dan verdienen we er weer wat aan.’ ‘Je zegt toch zelf altijd dat ik wel honderd moet worden als ik alle kleding wil dragen die in de kasten hangt?’
‘Je kunt ook minder kleding kopen dan hoef je het niet weg te brengen.’ krijg ik dan als antwoord.
Doe ik iets positiefs, gooi helemaal niets weg, recycle als het ware alles, is het weer niet goed. De meeste mannen snappen niet dat kleding niet alleen iets essentieels is, pure noodzaak dus, maar ook dat het van invloed is op je humeur, gevoel, uitstraling, uiterlijk, etc. en dat je er moeilijk afstand van kan doen. Dat is uiterst vermoeiend. Kleding is bij ons thuis dan ook wel regelmatig onderwerp van gesprek. Mijn zoons en man zijn meer van het functionele en mijn dochter en ik hebben bijna altijd wel iets nodig.
Zij werkt met veel plezier, naast haar studie, in een kledingzaak en komt regelmatig met van alles in huis. Ze heeft dezelfde smaak en maat als ik dus tegenwoordig is het meer van Mam, heb ik voor jou meegenomen en of ik dan even het tikkie wil betalen. Dat doe ik dan wel maar volgens mij ziet ze het toch meer als een gezamenlijke kledingvoorraad dan speciaal gespot voor mij. Best wel slim eigenlijk.
Maar wat is nu veel kleding? Ik heb een representatief beroep dus heb ik echt niet genoeg aan een paar broeken met bijpassende shirts, toch? We besteden alle aandacht aan je uiterlijk in de salon en maken dan schitterende kapsels in de mooiste kleuren en ik denk niet dat jullie het leuk vinden als ik in overall in de salon rond ren en dan enthousiast ga lopen doen over de nieuwe zomerjurkjes. Dat matcht niet echt. En uiteraard moet ik thuis ook wel eens iets anders aan. Dus met andere woorden: Ik moet wel.
Ja toch? Want goed beschouwd ben ik, als ik in de salon ben, een beetje een voorbeeld voor haar en mode en dat moet je als zodanig uitdragen. Mijn man schudt enkel het hoofd bij dit soort argumenten maar dat komt gewoon omdat hij eigenlijk wel weet dat ik gelijk heb maar dit niet toe durft te geven. Hij ziet mij echt wel liever in een leuk zomerjurkje dan in een oude broek met slobbertrui. Verder combineert het een niet altijd met het ander, hebben we te maken met verschillende seizoenen, schommelen de temperaturen tegenwoordig nogal stevig, etc. etc. Kortom, om er telkens leuk uit te zien moeten we best wat kleding in huis hebben.
Het is dus niet zo dat ik iedere keer iets nieuws wil maar op z’n Twents gezegd: ‘Wat mut dat mut!’
Groeten, wees voorzichtig en blijf gezond!
Angelien
