‘Is dat nu echt nodig?’ ‘Wat schat?’ ‘Dat je over ons, mannen, de laatste tijd nogal negatief schrijft.‘ En ik denk: ‘Hoe komt ie daar nu ineens bij?’ Diep nadenken en verrek ja nu snapte ik het. Ik had net dat stukje over ‘Mannen en sport’ geschreven en hij was afgelopen week naar het Radboud ziekenhuis geweest en daar hadden ze het gehad over de pijngrens bij mannen en vrouwen.
Bleek die specialiste gezegd te hebben: ‘Als mannen kinderen moesten krijgen zouden we onderhand als soort bijna uitgestorven zijn.’ En laat ik dat nu ook al jaren zeggen. Met zo’n vrouw kan ik praten. Is natuurlijk ook zo. Kijk eens bij jezelf, als ik een beetje grieperig ben neem ik een paracetamolletje, een kop thee en huppakee volgende dag weer aan het werk. Mijn man is in een vergelijkbare situatie op sterven na dood. Maar voor ik dit nu weer generaliseer dacht ik laat ik eens wat vriendinnen vragen. En wat denk je? Zelfde verhaal. De vriendin van mijn broer? Ik citeer: ‘Als die zich een keer in de vinger snijdt bloedt hij helemaal leeg en belt nog net niet de ambulance.’ De, inmiddels gescheiden, vriendin uit het vaderdagverhaal? Ja is misschien niet zo’n goed voorbeeld maar toch: ‘Als die alleen al denkt dat ie ziek zou kunnen worden loopt hij al naar de dokter.’
En zo kan ik je nog plenty voorbeelden geven dus ergens zit een kern van waarheid. Carina Twerda schreef er een leuk stukje over: Griep. Waarom mannen denken dat ze doodgaan.
